In de laatste week van de zomervakantie ben ik overstag gegaan… Ik ben geen kattenmens, maar sinds kort hebben we dus wel een kitten in huis, want ja, Owen wilde heel graag een kitten en dit is toch wel makkelijker dan een hond, dacht ik… De eerste week ging prima, heel veel slapen deed het en heel veel op schoot knorren. O, dacht ik, dit gaat goed en kan ik wel handelen..  Maar kittens krijgen eten, worden groter en krijgen meer energie. Vervolgens worden ze dus brutaal en trekken ze zich echt nergens wat van aan. Geen vaste plek om te liggen, over de tafel lopen is heel normaal en de bank mag gebruikt worden als racebaan. Dus not!!! Geregeld loop ik met de bloemenspuit achter hem aan om hem van de tafel te houden, uit de gordijnen te jagen en de bank nog iets te beschermen. En als hij dan toch even op schoot wil moet ik oppassen dat ik niet aangevallen wordt, maar ja, daar zal ik door de bloemenspuit zelf wel om gevraagd hebben. En als hij dan uitgeraasd is wil hij toch nog wel eens rustig bij mij liggen en dan is hij toch wel erg lief en schattig.. Helemaal vriendjes zijn Pluisje en ik nog niet, maar leuke foto’s kun je er wel van maken! Misschien moet ik iets met dierenfotografie gaan doen?